Αρχικη Σελιδα - ΠΩΣ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΟΥΜΕ ΜΙΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΚΑΙ ΖΩΝΤΑΝΗ ΣΧΕΣΗ

ΠΩΣ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΟΥΜΕ ΜΙΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΚΑΙ ΖΩΝΤΑΝΗ ΣΧΕΣΗ

2014-04-30 12:00

ΠΩΣ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΟΥΜΕ ΜΙΑ

ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΚΑΙ ΖΩΝΤΑΝΗ ΣΧΕΣΗ

ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ:

α. Ξεκαθαρίζοντας αξίες, ανάγκες, τρόπο ζωής:

Όσο πιo ώριμοι είμαστε όταν μπαίνουμε σε μια σχέση, τόσο μεγαλύτερες πιθανότητες έχουμε να πετύχουμε στην αναζήτηση της αρμονίας και ευτυχίας που επιθυμούμε. Θα ελκύσουμε κάποιον που ανταποκρίνεται στο σημερινό μας χώρο ενδιαφερόντων, κινήτρων, αξιών, στόχων κλπ. Θα προσελκύσουμε κάποιον μέσω της γοητείας που δημιουργούν ορισμένα κοινά ή αντίθετα στοιχεία μας. Όταν ωριμάσουμε και βάλουμε σε προτεραιότητα τις πραγματικές μας ανάγκες και αξίες, τότε θα ελκύσουμε κάποιον που έχει σε παρόμοια σειρά αυτές τις ανάγκες και αξίες.

Αν συνδεθούμε με κάποιον σε νεαρή ηλικία και στη συνέχεια αρχίσουμε να βιώνουμε αλλαγές σε αξίες και ιδανικά, και ο σύντροφος μας δεν μπορεί να κάνει τις ίδιες αλλαγές, αυτή η κατάσταση μπορεί να δημιουργεί προβλήματα και στους δύο.

Με τη βοήθεια της αυτογνωσίας μπορούμε να διακρίνουμε με σιγουριά τις αληθινές μας αξίες και ανάγκες, καθώς και τι πραγματικά ζητάμε από τη ζωή. Μόλις τα καταφέρουμε, τότε θα ελκύσουμε κάποιον που να μοιράζεται μαζί μας αυτό που θεωρούμε ότι είναι σημαντικό για εμάς.

Όταν επιλέγουμε έναν συγκεκριμένο ερωτικό σύντροφο, είναι γιατί ελπίζουμε ότι θα συμπληρώσει και θα υποστηρίξει ο ένας τον άλλο στο δρόμο προς τη διανοητική, συναισθηματική, υλική και πνευματική πληρότητα.

β. Μαθαίνοντας να αγαπάμε τον εαυτό μας:

Αν δεν πιστεύουμε ότι είμαστε αξιαγάπητοι ή αγαπητοί, είναι απίθανο να εκλύσουμε κάποιον που θα μας εκφράσει την αγάπη του τόσο όσο θα επιθυμούσαμε. Έλκουμε αυτούς που αντικατοπτρίζουν τα ίδια ακριβώς συναισθήματα που τρέφουμε για τον εαυτό μας. Ακόμη κι αν ο άλλος δεν μας απορρίπτει, συχνά νιώθουμε ότι το κάνει.

Κουράζουμε το σύντροφό μας με την ανάγκη μας να έχουμε συνεχώς την επιβεβαίωση της αγάπης του. Όταν αμφιβάλλουμε για την αξία μας, πολύ εύκολα φοβόμαστε μήπως χάσουμε το σεβασμό, το θαυμασμό και την αγάπη του άλλου. Φοβόμαστε μήπως τον χάσουμε εξαιτίας κάποιου άλλου. Έτσι, γινόμαστε αρνητικοί, κτητικοί, ζηλότυποι και συχνά τόσο αυταρχικοί, που κάνουμε τον άλλο να ασφυκτιά, μέχρι τη στιγμή που φεύγει. Ακόμη κι αν δεν εγκαταλείψει τη σχέση, το πιθανότερο είναι να μην είναι ευτυχισμένος και να αναπτύξει διάφορους προστατευτικούς μηχανισμούς, όπως για παράδειγμα να γίνει απόμακρος ή επιθετικός.

Όταν αμφιβάλλουμε για την αξία μας βρισκόμαστε σε πολύ δύσκολη θέση, σε οποιαδήποτε σχέση. Η ανάγκη να μας δεχτεί και να μας επιδοκιμάσει ο σύντροφός μας συχνά μας κάνει να αρνούμαστε τα αισθήματα, τις ανάγκες, τα πιστεύω και τις αξίες μας. Προσπαθούμε να γίνουμε αυτό που πιστεύουμε ότι θέλει να είμαστε. Δεν μπορούμε να συμφιλιωθούμε με την ιδέα ότι ο άλλος θα μπορούσε να είναι δυσαρεστημένος ή θυμωμένος μαζί μας. Φοβόμαστε ότι είμαστε όλο μειονεκτήματα και ότι ο άλλος θα μας εγκαταλείψει.

γ. Αναπτύσσοντας εσωτερική ασφάλεια:

Τα ίδια ισχύουν όσον αφορά στα αισθήματα της εσωτερικής μας ασφάλειας. Αν έχουμε προγραμματιστεί να πιστεύουμε ότι δεν είμαστε ασφαλείς όταν είμαστε μόνοι στον κόσμο χωρίς σύντροφο, τότε γινόμαστε βάρος στο ταίρι μας. (Κι αυτό ισχύει ανεξάρτητα από το γεγονός ότι ο άλλος μπορεί να παίρνει ενέργεια από την εξάρτησή μας.) Αυτή η κατάσταση δεν βοηθά κανέναν από μας. Αρνούμαστε τον πραγματικό εαυτό μας, την πραγματική μας δύναμη, την πνευματική μας φύση.

Αρκετές γυναίκες έχουν εξομολογηθεί ότι έμειναν με τους συζύγους τους, που τις απατούσαν για χρόνια, όχι γιατί τους αγαπούσαν ή γιατί πίστευαν ότι θα μπορούσαν να αλλάξουν, αλλά γιατί φοβόντουσαν να μείνουν μόνες, ιδιαίτερα όσον αφορά στα οικονομικά και κοινωνικά.

Κατά μία έννοια, οι γυναίκες αυτές ξεπουλούσαν τον αυτοσεβασμό και την ευτυχία τους για μια λανθασμένη αίσθηση ασφάλειας.

Είναι απαραίτητο να ενισχύσουμε το αίσθημα της αξίας μας και της εσωτερικής μας ασφάλειας, έτσι ώστε να μπορούμε να αγαπήσουμε τον άλλο χωρίς να εξαρτόμαστε απ' αυτόν. Μ' αυτόν τον τρόπο θα είμαστε πιο ζωντανοί και πιο αληθινοί με τον εαυτό μας μέσα στη σχέση. Μόνο μ' αυτόν τον τρόπο μπορούμε να είμαστε μαζί με τον άλλον από αγάπη και όχι από φόβο μήπως μείνουμε μόνοι.

Η εσωτερική προετοιμασία είναι απαραίτητη, για να είμαστε αρκετά ώριμοι ώστε να πετύχουμε πραγματικά, χρησιμοποιώντας τις ευκαιρίες που μας προσφέρει η στοργική ένωση με κάποιον άλλον.

ΠΑΙΡΝΟΝΤΑΣ ΕΥΘΥΝΗ ΓΙΑ

ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

α. «Φταίνε οι άλλοι …»

Ό καθένας μας είναι υπεύθυνος για την πραγματικότητα, που δημιουργεί μέσα του και γύρω του. Αν δεν είμαστε ευτυχισμένοι, είναι γιατί εμείς οι ίδιοι δημιουργούμε τη δυστυχία μέσα μας. Καλλιεργούμε τη δυστυχία μέσα από τις προσκολλήσεις μας, τις αντιπάθειες, τις προσδοκίες, τους φόβους και γενικά μέσα από την ανικανότητά μας να δεχτούμε όλα όσα μας προσφέρει η ζωή.

Βασικό πρόβλημα στις σχέσεις μας είναι ότι κατηγορούμε τον άλλο όταν δεν είμαστε ευτυχισμένοι ή ασφαλείς ή όταν κάτι πηγαίνει στραβά. Είναι δύσκολο να αποδεχτούμε τα λάθη και τις αδυναμίες μας.

Επίσης, περιμένουμε από τον άλλο να καλύψει το κενό μας, με τρόπους που δεν μπορεί. Οι άλλοι δεν μπορούν να δημιουργήσουν τη δική μας ευτυχία, ασφάλεια ή αξία. Όταν δεν παίρνουμε αυτό που χρειαζόμαστε από τον άλλο, αισθανόμαστε πληγωμένοι, θυμωμένοι και συνήθως αρχίζουμε να τον κατηγορούμε.

Εξαιτίας αυτής της συμπεριφοράς φυλακιζόμαστε σε παιχνίδια δύναμης, όπου ο καθένας προσπαθεί να ελέγξει, να αλλάξει και να διορθώσει τον άλλον και κανείς δεν θέλει να διορθωθεί. Επακολουθεί μια οδυνηρή σύγκρουση επιθυμιών, που δηλητηριάζει την αληθινή, ειλικρινή επικοινωνία, καθώς ο καθένας κατηγορεί τον άλλον, χωρίς να ακούει όλα όσα εκείνος του λέει.

Αν προσδοκούμε ότι ο άλλος πρόκειται να καλύψει αυτό που μας λείπει εσωτερικά, τότε θα βρεθούμε μπροστά σε δυσάρεστες εκπλήξεις. Πρέπει να αναλάβουμε την ευθύνη για την υγεία, την ευτυχία, την αρμονία, την πληρότητα και γενικά για τη ζωή μας. Το κλειδί για να βρούμε την ευτυχία και την αρμονία που γυρεύουμε είναι να πάψουμε να προσπαθούμε να αλλάξουμε τον άλλον και να αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι, ξεκινώντας από τον εσωτερικό μας κόσμο.

β. «Φταίω εγώ …»

Η αντίθετη πλευρά σ' αυτό το σύστημα πεποιθήσεων είναι ότι είμαστε υπεύθυνοι για τους άλλους. Αν δεν είναι ευτυχισμένοι, υγιείς, επιτυχημένοι και κυρίως δεν είναι ικανοποιημένοι από μας, τότε αισθανόμαστε ότι εμείς ευθυνόμαστε. Νιώθουμε ότι έχουμε αποτύχει στο ρόλο του ερωτικού συντρόφου, του παιδιού, του γονιού ή του αδελφού και είμαστε ευάλωτοι σε αισθήματα αυτο-απόρριψης, ενοχής και ντροπής.

Όταν αισθανόμαστε έτσι, συνήθως στρεφόμαστε στους άλλους και τους κατηγορούμε ότι δεν έκαναν ό,τι έπρεπε να είχαν κάνει, για να είναι υγιείς, ευτυχισμένοι, πετυχημένοι, ώστε να μπορούμε να αισθανόμαστε «εντάξει» στο ρόλο μας του υπεύθυνου για την πραγματικότητά τους.

Το πρόβλημα της ευθύνης έχει δύο πλευρές: «οι άλλοι είναι υπεύθυνοι για την δική μου πραγματικότητα» και «εγώ είμαι υπεύθυνος για την δική τους πραγματικότητα». Και στις δύο περιπτώσεις πρόκειται για αυταπάτες, που οδηγούν σε συγκρούσεις και δυστυχία.

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΩΝΤΑΣ

α. Εκφράζοντας ανάγκες και συναισθήματα, αντί για κατηγορίες.

Μια από τις κύριες αιτίες των παρεξηγήσεων, των εντάσεων, της πικρίας, της δυστυχίας και της αποτυχίας των σχέσεων είναι η αδυναμία μας να επικοινωνήσουμε αποτελεσματικά. Έχουμε προγραμματιστεί να κριτικάρουμε, να κατηγορούμε και να τρομοκρατούμε τον άλλον, αντί να εκφράζουμε τις πραγματικές μας ανάγκες και τα συναισθήματα ανασφάλειας, φόβου, ανεπάρκειας, απόρριψης κλπ.

Έχουμε μάθει να καλύπτουμε τις ανάγκες και «αδυναμίες» μας και να φοράμε το προσωπείο του δυνατού και του σκληρού. Υπάρχουν εναλλακτικοί τρόποι για να επικοινωνήσουμε, με τους οποίους ούτε καταπιέζουμε τις ανάγκες και τις αρχές μας, αλλά ούτε πληγώνουμε ή εξευτελίζουμε τον άλλον και στους οποίους θα αναφερθούμε παρακάτω.

Χρειάζεται να εκπαιδευτούμε στο να εκφράζουμε τις ανάγκες μας με σαφήνεια και αποτελεσματικότητα χωρίς να παραπονιόμαστε, να κατηγορούμε ή να απειλούμε. Κάποια παραδείγματα θα μας ήταν χρήσιμα στην καθημερινή πραγματικότητα:

Παράπονο: Δεν τακτοποίησες τα πράγματά σου και πρέπει να τα κάνω όλα εγώ.

Κατηγορία: Είσαι τόσο εγωιστής, ανεύθυνος και βρόμικος. Είσαι ανάξιος.

Απειλή: Θα σταματήσω να κάνω οτιδήποτε για σένα. Δεν θα πάρεις τίποτε από μένα πια.

Η σωστή διατύπωση: Χρειάζομαι βοήθεια για να κρατήσω το σπίτι καθαρό, γιατί δεν μπορώ να χαλαρώσω όταν δεν είναι. Όταν δεν με βοηθάς, αισθάνομαι ότι δεν σέβεσαι τις ανάγκες μου και ότι δεν μ' αγαπάς, ούτε νοιάζεσαι για μένα. Τότε πληγώνομαι, νιώθω έντονα απόρριψη, αδικία και θυμό.

Κι ένα ακόμη παράδειγμα:

Παράπονο: Δεν υπάρχει η τρυφερότητα και η ερωτική επαφή που θα ήθελα σ' αυτή τη σχέση. Υποφέρω.

Κατηγορία: Είσαι αναίσθητη, εγωκεντρικη, σκέφτεσαι μόνο τον εαυτό σου και δεν σε νοιάζει πώς νιώθω. Είσαι σκληρη σαν πέτρα στα αισθήματά σου.

Απειλή: Αν δεν πάρω αυτό που χρειάζομαι από εσένα, θα το αναζητήσω και θα το πάρω απ' αλλού.

Η σωστή διατύπωση: Χρειάζομαι περισσότερη τρυφερότητα και ερωτική επαφή μαζί σου, έτσι ώστε να αισθάνομαι την επιβεβαίωση ότι εξακολουθώ να σε γοητεύω, ότι νοιάζεσαι για μένα και μ' αγαπάς. Ειδάλλως νιώθω ότι με απορρίπτεις και αισθάνομαι πληγωμένος και μόνος. Ακόμη, η καταπιεσμένη σεξουαλική μου ενέργεια δημιουργεί προβλήματα στο σώμα και το νου μου.

β. Ξεκαθαρίζοντας στον άλλον τις ανάγκες μας, πριν ενώσουμε τη ζωή μας μαζί του:

Είτε θέλουμε να το δούμε μ' αυτόν τον τρόπο είτε όχι, ο γάμος είναι ένα συμβόλαιο ανάμεσα σε δύο άτομα που υπόσχονται ορισμένα πράγματα το ένα στο άλλο. Δυστυχώς, για αρκετούς αυτό το συμβόλαιο είναι απλώς μια τυπική πράξη για τη θρησκεία ή την Πολιτεία.

Όμως, δύο άνθρωποι που θέλουν να έχουν μια συνειδητή σχέση, μπορούν πολλά να κερδίσουν αν καθίσουν μαζί και γράψουν το δικό τους συμβόλαιο, ανεξάρτητα από αυτό που ορίζει η Εκκλησία ή η Πολιτεία. Μ' αυτόν τον τρόπο θα ανακαλύψουν αν πράγματι έχουν τους ίδιους στόχους στη ζωή, αν έχουν τις ίδιες ιδέες σχετικά με τη σημασία της σχέσης τους. Μπορούν να εκφράσουν ό,τι προσδοκούν ο ένας από τον άλλον. Αυτή θα είναι μια ευκαιρία να συζητήσουν τον τρόπο ζωής τους και τις προσδοκίες τους πιο βαθιά και να δουν αν πράγματι θέλουν να ενώσουν τις ζωές τους ή αν θα ήταν ίσως καλύτερα να παραμείνουν φίλοι.

Τα παντρεμένα ζευγάρια μπορούν να ανανεώνουν το συμβόλαιό τους κάθε λίγα χρόνια, κάνοντας ρυθμίσεις, αποδεκτές και από τους δύο, οι οποίες αντιπροσωπεύουν τις εκάστοτε ανάγκες της σχέσης τους. Αυτά τα συμβόλαια θα εξελίσσονται, όσο εξελίσσονται και οι ανάγκες τους.

ΚΟΙΝΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ

Μία σχέση χρειάζεται να διατηρείται ακμαία και ζωντανή. Ένας τρόπος είναι το ζευγάρι να μοιράζεται κοινές δραστηριότητες κάθε είδους. Μια βασική κοινή δραστηριότητα είναι η ανατροφή των παιδιών και όλα όσα περιλαμβάνει. Άλλες θα μπορούσαν να είναι η κοινή παρακολούθηση μαθημάτων, διαλέξεων και πολιτιστικών εκδηλώσεων, παιχνίδια, περίπατοι, εργασία από κοινού ή δημιουργικό σχέδιο, τραγούδι, χορός, ταξίδια, διάβασμα βιβλίων και φυσικά η ερωτική έκφραση της αγάπης μεταξύ τους.

Μ' αυτές τις δραστηριότητες, που διεγείρουν το νου και το σώμα, ερχόμαστε σε βαθύτερη επαφή και έχουμε νέα ενδιαφέροντα πράγματα να σκεφτούμε και να μοιραστούμε. Κάτι τέτοιο είναι προτιμότερο από το να ζούμε χωριστά τη ζωή μας ή να φθείρουμε τη σχέση καθισμένοι μπροστά από την τηλεόραση. Από την άλλη πλευρά, χρειάζεται να σεβόμαστε τη μοναδική ατομικότητα του καθενός και δεν πρέπει να προσπαθούμε να εξαναγκάσουμε τον άλλον να πιστέψει σε ό,τι κάνουμε ή να τον πιέσουμε να πάρει μέρος σε κάποια δραστηριότητα που δεν τον ενδιαφέρει. Εντούτοις, ο καθένας μπορεί να κερδίζει όταν μένει ανοικτός και πειραματίζεται με τη ζωή, επιτρέποντας στον εαυτό του να δοκιμάσει νέες εμπειρίες και δραστηριότητες. Έτσι, υπάρχει αμοιβαία εξέλιξη και εμπλουτίζονται οι γνώσεις του.

ΟΣΟ ΜΕΓΑΛΩΝΩ, ΜΑΘΑΙΝΩ

Όταν σταματάμε να μαθαίνουμε ή να αγαπάμε, τότε η ζωή μας έχει λιγότερο νόημα. Ο σκοπός της ζωής είναι να εξελίξουμε τη γνώση, την αγάπη, την εσωτερική ειρήνη, την ανιδιοτέλεια και τις δημιουργικές μας ικανότητες. Tο να μένουμε στάσιμοι και να αρνούμαστε να ωριμάσουμε είναι ο πιο σίγουρος τρόπος να καταστρέψουμε την αρμονία σε μια σχέση.

Η δυσαρμονία που βιώνουμε σε μια σχέση, είναι ένα μήνυμα ότι έχουμε κάτι να μάθουμε. Θα ήταν καλό να αναλύσουμε τι χρειαζόμαστε να μάθουμε και να κάνουμε αντίστοιχες ρυθμίσεις στη στάση μας απέναντι στη ζωή.

Από πνευματική άποψη ο άλλος είναι ο δάσκαλός μας. Η συμπεριφορά του είναι ακριβώς ό,τι χρειαζόμαστε σ' αυτό το στάδιο της ζωής μας, για να μάθουμε κάτι σχετικά με τον εαυτό μας και να απελευθερωθούμε από κάποιες πεποιθήσεις και αντιδράσεις, που μας κρατούν πίσω στη διαδικασία εξέλιξής μας.

Το ερώτημα είναι τι χρειάζεται να μάθουμε για να είμαστε και πάλι ευτυχισμένοι. Η απάντηση υπάγεται συνήθως σε κάποια από τις κατηγορίες που ακολουθούν. Όμως, πριν προχωρήσουμε, ας φέρουμε στο νου μας ένα συγκεκριμένο τομέα της σχέσης μας με κάποιο άτομο, στην οποία δεν παίρνουμε αυτό που θα θέλαμε. Ας αποφασίσουμε πρώτα τι θέλουμε. Το μάθημα ή τα μαθήματα θα μπορούσαν να είναι:

v Χρειάζεται να μάθω ότι δεν έχω πραγματικά ανάγκη να πάρω αυτό που χρειάζομαι απ' το συγκεκριμένο άτομο, να μάθω δηλαδή ότι μπορώ να είμαι ευτυχισμένος, ασφαλής και να αισθάνομαι αυτοεκτίμηση ακόμη κι αν δεν το έχω.

v Έχω ανάγκη να εκφράσω πιο καθαρά στον άλλο τι ακριβώς χρειάζομαι από εκείνον, χωρίς να κατακρίνω, να κατηγορώ ή να απειλώ.

v Έχω ανάγκη να αλλάξω ορισμένες υποσυνείδητες πεποιθήσεις (όπως «δεν μπορώ να αποκτήσω αυτό που θέλω» ή «δεν μου αξίζει να έχω αυτό που θέλω»), έτσι ώστε να μπορώ να ανοίξω νέους ορίζοντες για να αποκτήσω αυτό που θέλω από τον άλλο.

Για παράδειγμα, αν δεν παίρνω από το σύντροφό μου ή τους γονείς μου την αναγνώριση ή την αποδοχή που θα ήθελα να έχω για την προσωπικότητά μου ή τις ικανότητές μου, είναι πιθανόν να χρειάζομαι να μάθω οποιοδήποτε από τα παρακάτω:

v Είμαι ένα αξιόλογο και ικανό άτομο, άσχετα από το τι πιστεύουν ή λένε εκείνοι.

v Να εκφράζω πιο καθαρά την ανάγκη μου για τη δική τους επιβεβαίωση.

v Να απελευθερωθώ από υποσυνείδητες πεποιθήσεις ότι οι άνθρωποι δεν θα με δεχθούν ποτέ ή ότι δεν αξίζω την αποδοχή τους.

Υπάρχουν και άλλα πιθανά μαθήματα, τα οποία ίσως χρειάζεται να μάθουμε.

ΞEXΩPIZONTAΣ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ

ΑΠΌ ΤΗ ΣYMΠEPIΦOPA TOY

Όλες οι πλευρές της σωματικής και συναισθηματικής μας ύπαρξης είναι σε κατάσταση συνεχούς αλλαγής. Είναι πολύ φυσικό να υπάρχουν πλευρές της συμπεριφοράς του αγαπημένου μας τις οποίες αγαπάμε, ενώ άλλες που τις απεχθανόμαστε. Καθώς αρχίζουμε να βλέπουμε το σύντροφό μας σαν «ύπαρξη» ή «ον» που ζει μέσα στη σάρκα, αρχίζουμε να αποκτούμε την ικανότητα να ξεχωρίζουμε τη συμπεριφορά του από την ύπαρξή του. O αγαπημένος μας είναι μια πνευματική ύπαρξη που αξίζει πάντοτε την αγάπη και το σεβασμό μας. H συμπεριφορά του όμως μπορεί να είναι θετική ή αρνητική, εποικοδομητική ή καταστροφική, ωφέλιμη ή όχι, ενωτική ή όχι κλπ.

Όταν διακρίνουμε μεταξύ του ατόμου και της συμπεριφοράς του, μπορούμε να αγαπάμε τον άνθρωπο αυτόν, ακόμα κι όταν δεν δεχόμαστε τη συμπεριφορά του. Μπορούμε να αναφερόμαστε στη συμπεριφορά του άλλου ή τη δική μας σαν κάτι ξεχωριστό από την ύπαρξή μας. Έτσι, μπορούμε να διορθώσουμε τον εαυτό μας ή ο ένας τον άλλον, ενώ συγχρόνως να διατηρούμε βαθιά αγάπη σε πνευματικό επίπεδο.

Αυτή η διάκριση είναι ιδιαίτερα σημαντική, όταν θέλουμε να διορθώσουμε τη συμπεριφορά των παιδιών μας. Θα πρέπει να τα βοηθήσουμε να καταλάβουν ότι τα αγαπάμε, ακόμα κι αν η συμπεριφορά τους μας ενοχλεί. Εννοείται ότι για να πιστέψουν τα παιδιά αυτό που τους λέμε, θα πρέπει να το κάνουμε πράξη, διατηρώντας την αγάπη μας γι' αυτά, ανεξάρτητα από τη συμπεριφορά τους.

ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ TON AΛΛON ΣAN ΔAΣKAΛO

Ο σύντροφος που έχουμε, είναι ακριβώς αυτό που η ζωή μάς δίνει αυτή τη δεδομένη στιγμή. Είναι ακριβώς αυτός που χρειαζόμαστε και που αξίζουμε αυτή τη στιγμή της ζωής μας. Ο αγαπημένος μας είναι το μάθημά μας, ο δάσκαλος μας. Ο σύντροφός μας είναι η ευκαιρία μας να μάθουμε να αγαπάμε και να συγχωρούμε, να είμαστε δυνατοί και να διατηρούμε το εσωτερικό κέντρο ηρεμίας μας, ό,τι κι αν κάνει ή δεν κάνει.

Είναι η ευκαιρία μας να εξελιχθούμε συναισθηματικά και πνευματικά μέσα από την αγάπη, τη θυσία και τη συνεργασία. Είναι η ευκαιρία μας να δούμε το «εγώ» μας πιο καθαρά και να εργαστούμε για να το μετατρέψουμε σε ένα όχημα αγάπης και δημιουργικής αρμονίας.

Ο αγαπημένος μας είναι ένα μέσο για να αντικρίσουμε το «εγώ» μας και τους προγραμματισμούς μας. Έρχεται κοντά μας και μας αναγκάζει να εξετάσουμε τον εαυτό μας, το τι είμαστε. Είναι ο δάσκαλός μας σ’ αυτή τη ζωή.

Την επόμενη φορά που θα νιώσουμε θυμό, πόνο ή πίκρα ας ρωτήσουμε τον εαυτό μας: «Τι είναι αυτό που προσπαθεί η ζωή να μου διδάξει μέσα από αυτή τη συμπεριφορά του αγαπημένου μου; Μήπως χρειάζεται να καλλιεργήσω την υπομονή, την κατανόηση, τη συγχώρεση; Τι πρέπει να αναπτύξω;»

Ο αγαπημένος μας είναι η ευκαιρία που μας δίνεται να αναπτύξουμε μιαν αγνή, άνευ όρων αγάπη γι' αυτόν, άσχετα από τις αδυναμίες του ή τα δυσάρεστα χαρακτηριστικά του.

KPATΩΝΤΑΣ TIΣ YΠOΣXEΣEIΣ

Τίποτα δεν μπορεί να καταστρέψει περισσότερο την ενότητα και την εμπιστοσύνη σε μια σχέση, από το να αθετήσει κάποιος το λόγο του. O άλλος, πολύ φυσικά, νιώθει ότι προδόθηκε και χάνει την εμπιστοσύνη του. Όταν αυτό γίνει επανειλημμένα, η σχέση αυτή υπονομεύεται σοβαρά. Καλά θα κάνουμε να είμαστε πιο προσεκτικοί με τις υποσχέσεις μας. Καλύτερα να πούμε «Άσε να το σκεφτώ λιγάκι», «Θα κάνω ό,τι μπορώ» παρά να πούμε «Ναι, θα το κάνω» και μετά να μην το κάνουμε.

Το να κρατάμε την υπόσχεσή μας αφορά στο κάθε τι. Από το να βγάλουμε τα σκουπίδια έξω, να πάμε το σκύλο μας περίπατο ή να είμαστε ερωτικά πιστοί.

Βοηθάει να θυμηθούμε πως νιώσαμε εμείς όταν κάποιος δεν κράτησε μια υπόσχεση που μας είχε δώσει. Έτσι νιώθουν και εκείνοι, όταν εμείς δεν κρατάμε την υπόσχεση που τους δώσαμε. Νιώθουν ότι δεν τους αγαπάμε και δεν τους σεβόμαστε. Δεν μπορούν να ικανοποιήσουν τις ανάγκες τους, όταν εμείς δεν κρατάμε το λόγο μας ή μιαν υπόσχεση που δώσαμε.

AΓAΠH ΧΩΡΙΣ ΟΡΟΥΣ

Κάθε σχέση μάς προσφέρει μια μεγάλη ευκαιρία να αναπτύξουμε τις αρετές της υπομονής, της θυσίας, της συμπόνιας, της αποδοχής και της αγάπης χωρίς όρους. Ελάχιστοι από μας (ή ίσως κανείς μας) έχουμε μάθει να αγαπάμε χωρίς όρους ή προσδοκίες. Ίσως η αγάπη που κάπως πλησιάζει αυτό το ιδανικό, να είναι η αγάπη της μάνας για το παιδί της. Με κάποια προσπάθεια και καλή θέληση, μπορούμε να μάθουμε να διατηρούμε την αγάπη που έχουμε για τους συντρόφους μας, παρά τις αδυναμίες ή τις αρνητικές τους τάσεις. Μπορούμε να μάθουμε την κατανόηση, τη συμπόνια, τη συγχώρεση και την αγάπη.

Για να μπορέσουμε όμως να αγαπάμε χωρίς όρους είναι απαραίτητο πρώτα να αναπτύξουμε την εσωτερική μας ασφάλεια και την ενδόμυχη πεποίθηση ότι αξίζουμε σαν άτομα. Μόνον όταν κατακτήσουμε εσωτερική δύναμη, θα μπορέσουμε να νιώσουμε αρκετά ασφαλείς, ώστε να αγαπήσουμε κάποιον άσχετα από τη συμπεριφορά του.

Επίσης είναι σημαντικό να μάθουμε να θέσουμε όρια σχετικά το τι μπορούμε να δεχτούμε από τον άλλον και τι μπορούν να κάνουμε για τον άλλον. Η αγάπη δεν σημαίνει ότι αφήνουμε τον άλλον να κάνει ότι θέλει και ούτε το δεν λέμε ποτέ όχι σε αυτό που μας ζητήσει. Μέσα στην αγάπη χωρίς ορούς υπάρχει και το μάθημα να καθορίσουμε τα όρια της συμπεριφοράς του άλλου και το τι μπορούμε να προσφέρουμε.

ANAΠTYΣΣΟΝΤΑΣ TH ΣXEΣH ME TO ΘEO

Τελικά, η μόνη αστείρευτη πηγή της ασφάλειας και της ολοκλήρωσής μας είναι η σχέση μας με το Σύμπαν, τη Πηγή, το Θεό (ότι και να σημαίνει αυτή λέξη για σενα). Αναπτύσσοντας αυτή τη σχέση αναπτύσσουμε την εσωτερική μας ασφάλεια και ολοκλήρωση. Έχοντας εσωτερική ασφάλεια, μπορούμε να έχουμε περισσότερη κατανόηση για το σύντροφό μας. Δεν φοβόμαστε τόσο πολύ κι έτσι έχουμε την ικανότητα να τον ακούσουμε με περισσότερη προσοχή και να ανταποκριθούμε στις πραγματικές του ανάγκες, αντί να αμυνόμαστε ή να προστατεύουμε τις δικές μας ανάγκες. Όταν μέσα μας νιώθουμε ασφαλείς, μπορούμε να αγαπήσουμε τον άλλον χωρίς όρους, άσχετα από το τι κάνει, γιατί εμείς πια δεν εξαρτόμαστε από αυτόν. Τον αγαπάμε και επιλέγουμε να είμαστε μαζί του από αγάπη και όχι από ανάγκη.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑΣ

ΓIA MIA ΣYNEIΔHTH ΣXEΣH AΓAΠHΣ

1. Ξεκαθαρίστε τις αξίες, τις ανάγκες και τον τρόπο της ζωής σας.

2. Μάθετε να αγαπάτε τον εαυτό σας.

3. Αναπτύξτε εσωτερική ασφάλεια.

4. Αναλάβετε την ευθύνη της πραγματικότητάς σας και αφήστε στους άλλους την ευθύνη της δικής τους.

5. Επικοινωνήστε ανοικτά και ειλικρινά.

6. Μάθετε να εκφράζετε ανάγκες και συναισθήματα αντί για κατηγόριες.

7. Συμμετέχετε σε κοινές δραστηριότητες.

8. Εξακολουθήστε να μαθαίνετε και να αναπτύσσεστε.

9. Αναπτύξτε πνευματικές δραστηριότητες.

10. Αναπτύξτε τη διάκριση μεταξύ του ανθρώπου και της συμπεριφοράς του.